De eerste beklaagde is mede-eigenaar van het onroerend goed en regelde blijkens het strafdossier de praktische kant van de verhuring, zoals het ondertekenen van de contracten, de uitvoering van ...

Hoewel blijkt dat de bewoners … en … en … verklaarden ook na het faillissement aan de curator te hebben betaald, aanvaardt de rechtbank de uitleg van de curator. Gelet op de klacht die ze neerlegde ...

Voor de tweede beklaagde wordt in pleidooi voor het hof, zoals ook voor de eerste rechter, aangevoerd dat hij enkel onverdeelde mede-eigenaar van het pand was, doch dat hij met de verhuring niets te ...

De beklaagde betwist wel het moreel bestanddeel van het misdrijf. In de neergelegde conclusie verklaart hij dat hij niet wist dat zijn vader het gebouw ter beschikking had gesteld van derden. Hierdoor ...

Dat beklaagden geen huisjesmelkers zijn en wat ze zelf noemen "te goeder trouw" waren, doet hieraan geen afbreuk. Vooreerst worden beklaagden niet vervolgd voor het misdrijf 'hulsjesmelkerij'. Verder ...

Ten onrechte voert de beklaagde aan dat hij niet kon weten dat “er in dit appartement gebeurlijk ook eigenaarsherstellingen moesten uitgevoerd worden” omdat de huurder “niets van zich liet horen" ...

De derde beklaagde, het immobiliënkantoor dient als mededader te worden beschouwd nu ze bemiddelde bij het sluiten van de huurovereenkomst en het beheer waarnam. Ze had een onderzoeksplicht of de ...

Wat de argumentatie van de eerste en tweede beklaagde in verband met het moreel element van het misdrijf betreft, wijst de rechtbank er op dat voor wanbedrijven die bijkomend in bijzondere wetgevingen ...

Het al dan niet ontvangen van huur ontslaat eerste en tweede beklaagde niet van hun verantwoordelijkheid om te vermijden dat hun pand kan bewoond worden. Zij wisten dat het pand niet voldeed aan de ...

Beklaagden houden wel voor onoverwinnelijk in rechte gedwaald te hebben. Tevergeefs echter, nu het decreet van 4 februari 1997 en de toepassing ervan ook op seizoenarbeiders duidelijk was, zoals ...

Beklaagde werpt nog op dat zij elk opzet ontkent. Voor de feiten van tenlastelegging A (artikel 20 Vlaamse Wooncode) is echter geen algemeen of bijzonder opzet in hoofde van beklaagde vereist ...

De NV … is de enige eigenaar van het pand, en is als rechtspersoon strafrechtelijk verantwoordelijk voor de misdrijven die een intrinsiek verband houden met de verwezenlijking van het doel (NV ...

Beklaagde stelt thans ter zitting dat hij niet verantwoordelijk is voor de feiten vermits hij het beheer en de verhuur doorgaf een bureau. Evenwel is de rechtbank van oordeel dat beklaagde als ...

Uit de stukken die beklaagde via zijn raadsman bijbrengt blijkt dat hij geestesgestoord was zowel op het ogenblik van de feiten als op heden. Uit de stukken blijkt tevens dat beklaagde geen gevaar ...

De heer en mevrouw ... behoorden als eigenaars van het pand te weten dat kamers aan bepaalde voorwaarden moeten voldoen om te worden verhuurd en zij moesten zich ervan vergewissen dat dit het geval ...

De beklaagde betwist de feiten. Hij wijst er op dat uit geen enkel stuk van het dossier blijkt dat hij zich met de verhuring van de kamers inliet en dat hij overigens nooit werd verhoord. Deze ...

De tweede beklaagde betwist dat de feiten hem toerekenbaar zijn. Hij kocht samen met zijn broer de woning aan en was op de hoogte van de staat waarin het pand verkeerde en van de bewoning door de ...