Na nieuw onderzoek ter terechtzitting door het Hof, en door de stukken van het dossier, is de schuld van de eerste beklaagde bvba … aan de haar ten laste gelegde feiten zoals hiervoor omschreven en ...

De elementen van het strafdossier laten duidelijk toe vast te stellen dat eerste, tweede en derde beklaagden wel degelijk moesten weten dat de in de ééngezinswoning verhuurde plaatsen niet voldeden ...

De gebreken zijn immers aan het pand inherente gebreken waarvoor de eigenaar dient in te staan omdat hij erop dient toe te zien dat de panden in orde blijven. Beklaagde kan zich er dan ook niet op ...

De opposanten betwisten dat het vereiste opzet ontbreekt omdat géén van de huurders hen op de hoogte zou hebben gesteld van de gebreken. De verhuunder dient echter steeds zelf erop toe te zien dat de ...

Het bewijs van de onzorgvuldigheid blijkt uit de realisatie van de materiële misdrijfbestanddelen (hier de miskenning van de veiligheids-, gezondheids- en kwaliteitsnormen). Dit feitelijk vermoeden ...

De gebreken die aan de elektriciteitsinstallatie werden vastgesteld, volstaan reeds om elk van de woningen ongeschikt te maken. Voor deze gebreken blijft de verantwoordelijkheid bij de beklaagde ...

Gelet op de vrijspraak voor tenlastelegging B1 (inbreuken Kamerdecreet) dienen de feiten onder B2 evenwel geherkwalificeerd te worden als een overtreding van de Vlaamse Wooncode. Veroordeelt … tot het ...

Er kan worden aangenomen dat er gebreken ontstaan tijdens de bewoning zoals tekortkomingen aan de elektriciteitsinstallatie, aan de verwarming, aan de bekleding van muren, enz. Het is evenwel een stap ...

Het recht op behoorlijke huisvesting wordt door de Grondwet gewaarborgd. De bepalingen van de Vlaamse Wooncode zijn ook van openbare orde. Wat de beklaagde met de huurders mocht zijn overeengekomen in ...

Ook voor andere gebreken blijft de verantwoordelijkheid bij de beklaagden berusten, zelfs wanneer zij (mede) door toedoen van de bewoners zouden zijn ontstaan. Dit geldt in het bijzonder voor de ...

De derde beklaagde is de zaakvoerder van de eerste beklaagde. Hij had de bevoegdheid en het gezag om de naleving van de wet te verzekeren. Hij is wel degelijk de leidinggevende figuur binnen de eerste ...

Het decreet van 4 februari 1997 is niet in de eerste plaats een strafwet. De bepalingen van het Kamerdecreet zijn in de eerste plaats administratieve bepalingen, die invulling willen geven aan het ...

Art. 20 §1 van de Vlaamse Wooncode d.d. 15 juli 1997, zoals gewijzigd bij art. 8 van het Decreet d.d. 7 juli 2006, bepaalt dat… Inzake wordt dus geen onderscheid gemaakt of de woning dient als ...

Het betrof in casu duidelijk een woning waar kamers werden ter beschikking gesteld, zodat er inderdaad geen toepassing kan gemaakt worden van de bepalingen van de Vlaamse Wooncode onder ...

Elke schending van de veiligheids- en kwaliteitsnormen wordt strafbaar gesteld door artikel 17 van het Kamerdecreet, waarbij de kamer niet voorafgaandelijk ongeschikt of onbewoonbaar verklaard moet ...

Ten onrechte meent de verdediging dat tweede beklaagde zich kan beroepen op de huurwetgeving en de meldingsplicht van de huurder. De huurwetgeving regelt de verhoudingen tussen huurder en verhuurder ...

Kamer 2 en 3 waren elk voorzien van oogvijzen en een hangslot. Indien er maar 1 bewoner gebruik maakt van het huis is het niet nodig om de binnendeuren af te sluiten. Voor deze huurder acht de ...

Beklaagde verwijst naar de plaatsbeschrijving van … om aan te tonen dat het appartement wel degelijk voldeed aan de vereisten van artikel 5 van de Vlaamse Wooncode. Deze plaatsbeschrijving is echter ...

De vaststellingen van de politie en van de Wooninspectie tonen aan dat de gebreken niet toe te schrijven zijn aan de huurders: onder andere doorslaand vocht, condensvorming en schimmelvorming ...

Betrokkene betwist de regelmatigheid van de huiszoekingen omdat deze niet voldeden aan de vereisten van artikel 20 van het Kamerdecreet. De huiszoekingen gebeurden met een voorafgaandelijke ...

Het Hof is niet gebonden door de beslissing van de stad ... waarbij het besluit van ongeschiktheid werd opgeheven om reden dat de woning gebruikt zou zijn als ééngezinswoning en verwijst naar de ...

Op administratief gebied bestaat er inderdaad een wettelijk gedoogbeleid. Indien minder dan 15 punten op het technisch verslag voorkomen moet de gewestelijk ambtenaar de ongeschiktheid niet adviseren ...

In haar verklaring omtrent de gebrekkige toestand verwijst de beklaagde voortdurend naar de huurders. De beklaagde is ongeloofwaardig wanneer zij voorhoudt ter goeder trouw te zijn geweest en dat zij ...

Uit de stukken blijkt dat het verhuurde goed op 25 april 2001 beantwoordde “aan de elementaire vereisten van veiligheid, gezondheid en bewoonbaarheid, zoals wettelijk vereist”. Dit bewijst niet dat de ...

Het ten laste gelegde misdrijf – de overtreding van artikel 20 van de Vlaamse Wooncode – is niet afhankelijk van het bestaan van een ongeschiktverklaring maar stelt (sic) vast van zodra een woning ...