De gebreken die aan de elektriciteitsinstallatie werden vastgesteld, volstaan reeds om elk van de woningen ongeschikt te maken. Voor deze gebreken blijft de verantwoordelijkheid bij de beklaagde berusten. De decreetgever heeft de veiligheid en de gezondheid van de bewoners laten primeren. De verhuurder heeft als sterke contractspartij de verplichting en de verantwoordelijkheid op te treden, ook wanneer de gebreken aan het toedoen van de huurder te wijten zouden zijn (T. Vandromme, Woonkwaliteitsbewaking in het Vlaamse Gewest, Mechelen, Kluwer, 2008, nr. 48, p. 20-21). De beklaagde was op de hoogte van de woonsituatie van zijn huursters en hun familieleden. Zoals door elk van de ondervraagde bewoners werd verklaard, betaalden zij de huur immers contant en de beklaagde bevestigde dit. Dat het pand een ‘in feite verkrot pand’ was met allerlei gebreken, zoals de politie vaststelde, diende de beklaagde bijgevolg ook te weten. In een dergelijke woning (bedoeld wordt een verouderde woning die geen grondige renovatie heeft ondergaan, nvdr) moet de verhuurder steeds ermee rekening houden dat binnen korte termijn opnieuw gebreken kunnen ontstaan, in het bijzonder wanneer de woning door veel personen wordt bewoond.