De Wooninspecteur stelt tevens vast dat de bijkomende woonentiteit 7a niet is vergund. Hij trekt daaruit terecht de conclusie dat voor die woonentiteit niet het bevel kan worden gegeven de gebreken ...

Het staat vast dat de kamers 1, 2, 4, 6, 7 en 8 als zodanig niet in aanmerking komen voor renovatie-, verbeterings- of aanpassingswerkzaamheden met het oog op het gebruik als kamers. De oppervlakte ...

Het bewijs van de onzorgvuldigheid blijkt uit de realisatie van de materiële misdrijfbestanddelen (hier de miskenning van de veiligheids-, gezondheids- en kwaliteitsnormen). Dit feitelijk vermoeden ...

De gebreken die aan de elektriciteitsinstallatie werden vastgesteld, volstaan reeds om elk van de woningen ongeschikt te maken. Voor deze gebreken blijft de verantwoordelijkheid bij de beklaagde ...

Gelet op de vrijspraak voor tenlastelegging B1 (inbreuken Kamerdecreet) dienen de feiten onder B2 evenwel geherkwalificeerd te worden als een overtreding van de Vlaamse Wooncode. Veroordeelt … tot het ...

Er kan worden aangenomen dat er gebreken ontstaan tijdens de bewoning zoals tekortkomingen aan de elektriciteitsinstallatie, aan de verwarming, aan de bekleding van muren, enz. Het is evenwel een stap ...

Het recht op behoorlijke huisvesting wordt door de Grondwet gewaarborgd. De bepalingen van de Vlaamse Wooncode zijn ook van openbare orde. Wat de beklaagde met de huurders mocht zijn overeengekomen in ...

Ook voor andere gebreken blijft de verantwoordelijkheid bij de beklaagden berusten, zelfs wanneer zij (mede) door toedoen van de bewoners zouden zijn ontstaan. Dit geldt in het bijzonder voor de ...

De derde beklaagde is de zaakvoerder van de eerste beklaagde. Hij had de bevoegdheid en het gezag om de naleving van de wet te verzekeren. Hij is wel degelijk de leidinggevende figuur binnen de eerste ...

Het decreet van 4 februari 1997 is niet in de eerste plaats een strafwet. De bepalingen van het Kamerdecreet zijn in de eerste plaats administratieve bepalingen, die invulling willen geven aan het ...

Kamer 2 en 3 waren elk voorzien van oogvijzen en een hangslot. Indien er maar 1 bewoner gebruik maakt van het huis is het niet nodig om de binnendeuren af te sluiten. Voor deze huurder acht de ...

De vaststellingen van de politie en van de Wooninspectie tonen aan dat de gebreken niet toe te schrijven zijn aan de huurders: onder andere doorslaand vocht, condensvorming en schimmelvorming ...

Op administratief gebied bestaat er inderdaad een wettelijk gedoogbeleid. Indien minder dan 15 punten op het technisch verslag voorkomen moet de gewestelijk ambtenaar de ongeschiktheid niet adviseren ...

In haar verklaring omtrent de gebrekkige toestand verwijst de beklaagde voortdurend naar de huurders. De beklaagde is ongeloofwaardig wanneer zij voorhoudt ter goeder trouw te zijn geweest en dat zij ...

Uit de stukken blijkt dat het verhuurde goed op 25 april 2001 beantwoordde “aan de elementaire vereisten van veiligheid, gezondheid en bewoonbaarheid, zoals wettelijk vereist”. Dit bewijst niet dat de ...

Het ten laste gelegde misdrijf – de overtreding van artikel 20 van de Vlaamse Wooncode – is niet afhankelijk van het bestaan van een ongeschiktverklaring maar stelt (sic) vast van zodra een woning ...

De feiten vervat in de tenlasteleggingen … zijn louter gesteund op het overzicht van de inschrijvingen op het adres… Geen van de huurders werd gehoord. Nopens deze tenlasteleggingen bestaat er dan ook ...

Het kamerdecreet is van toepassing op de niet zelfstandige woonentiteiten. De bewoner van een dergelijke woonentiteit beschikt in zijn woning niet over alle functies die nodig zijn om een menswaardig ...

Zelfs indien de bewering van de gedaagden juist zou zijn, met name dat de appartementen aanvankelijk in goede staat werden verhuurd, staat vast dat de eerste gedaagde de woning geregeld bezocht en ...