Het hof dient aldus vast te stellen dat het pand niet in aanmerking komt voor renovatie-, verbeterings- of aanpassingswerkzaamheden, aangezien er geen stedenbouwkundige vergunning voorhanden is om in het pand het aantal woongelegenheden tot meer dan twee te wijzigen. In de herstelvordering werd bijgevolg terecht gesteld dat die wijze van herstel niet kan, aangezien de betrokkene dan zou veroordeeld worden om een stedenbouwkundig misdrijf te plegen. De stedenbouwkundige inbreuk zou daardoor ook worden bestendigd. De huisvestingsbestemming van de gebouwtjes in het strafdossier aangeduid met de nummers 112B en 112C moet ongedaan worden gemaakt, zodat de herbestemming of de sloop van het pand, voor zover de sloop niet verboden is op grond van wettelijke, decretale of reglementaire bepalingen, de enige mogelijke herstelmaatregel is.

Ook de verkoop van het pand brengt niet mee dat de beklaagde niet kan gehouden zijn om het herstel uit te voeren. De herstelvordering geldt in personam, dit is ten aanzien van de overtreder, die de beklaagde is, maar de herstelmaatregel geldt in rem, dit is voor het pand waarop de bewezen inbreuk op het niet voldoen aan de elementaire veiligheids-, gezondheids- en woningkwaliteitsvereisten betrekking heeft, teneinde te bewerkstelligen dat dit op rechtmatige wijze opnieuw op de woningmarkt ter beschikking is. Het is aldus niet relevant dat de beklaagde thans geen zakelijke rechten meer heeft op het pand. Het bestreden vonnis is waar het oordeelt dat de herstelvordering op die grond zonder voorwerp is, eveneens in rechte onjuist.