Het Kamerdecreet werd met ingang van 11 augustus 2013 opgeheven door artikel 34 van het decreet van 29 maart 2013 houdende wijziging van diverse decreten wat de woonkwallteltsbewaking betreft {B.S., 1 augustus 2013).

De feiten van de telastlegging E.l waren ten tijde van de feiten inbreuken op de artikelen 4, 6 en 7 van het Kamerdecreet en waren strafbaar gesteld door artikel 17, eerste lid en tweede lid, 1* van het Kamerdecreet met een gevangenisstraf van een jaar tot vijf jaar en een geldboete van 1000 euro tot 100 000 euro.

De feiten zijn sinds 11 augustus 2013 Inbreuken op artikel 5, § 1 en § 2 van de Vlaamse Wooncode en artikel 2 van het Besluit van de Vlaamse Regering van 12 juli 2013 betreffende de kwaliteits- en veiligheidsnormen voor woningen (S.S., 1 augustus 2013) en strafbaar gesteld door het artikel 20, § 1, eerste en derde lid van de Vlaamse Wooncode met een gevangenisstraf van een jaar tot vijfjaar en een geldboete van 1000 euro tot 100 000 euro of met één van die straffen alleen.

De feiten zijn op heden nog steeds strafbaar.De feiten moeten echter worden omschreven volgens de wettelijke bepalingen die golden op het ogenblik van de feiten, dit is de omschrijving zoals bepaald door het Kamerdecreet.

Noch het faillissement van de beklaagde noch de verkoop van de panden brengt mee dat de beklaagde niet kan gehouden zijn om het herstel uit te voeren. De herstelvordering geldt in personam, dit is ten aanzien van de overtreder, die de beklaagde Is, maar de herstelmaatregel geldt in rem, dit is voor de panden waarop de bewezen Inbreuk op het niet voldoen aan de elementaire veiligheids-, gezondheids- en woningkwallteltsverelsten betrekking hebben, teneinde te bewerkstelligen dat deze op rechtmatige wijze opnieuw op de woningmarkt ter beschikking zijn. Het Is niet relevant dat de overtreder geen zakelijke of persoonlijke rechten meer kan laten gelden op de woning.

Enkel de uitvoering van de herstelmaatregel kan de voor de rechter gevorderde herstelmaatregei zonder voorwerp maken.