Ten onrechte betwisten de beklaagden dat de ruwbouw niet zou toelaten te beoordelen dat de beklaagden in het gebouw aan de straatzijde twee woongelegenheden aan het bouwen waren. De verbalisant kon terecht uit de aanwezigheid van aflopen en watertoevoerleidingen afleiden dat er, in strijd met het vergunde plan op elke etage een badkamer en een keuken in oprichting was. Zoals de eerste rechter terecht heeft overwogen dient de verhuurder er zelf op toe te zien dat de woningen aan de Vlaamse Wooncode voldeden. De decreetgever heeft de veiligheid en de gezondheid van de bewoners laten primeren en de verhuurder heeft als sterke contractspartij de verplichting en de verantwoordelijkheid op te treden, ook al zou de huurder passief blijven of zelfs aan de oorsprong van de gebreken liggen. … De woningen voldeden niet aan de woonkwaliteitseisen die de Vlaamse Wooncode oplegt. De beklaagden verhuurden bewust en vrijwillig deze woningen. Zij maken niet enigszins aannemelijk dat zij hebben gehandeld onder invloed van een schulduitsluitingsgrond, zoals overmacht of onoverkomelijke dwaling, of van een rechtvaardigingsgrond, zoals noodtoestand. Door niet-conforme woningen te verhuren, handelden de beklaagden in strijd met wat een normaal zorgvuldige en vooruitziende persoon, geplaatst in dezelfde feitelijke omstandigheden zou hebben gedaan. Voorts waren de vastgestelde gebreken van structurele aard, zodat zij al aanwezig waren vanaf het ogenblik waarop het magazijn in woningen werd opgesplitst: in elk van de gecontroleerde studio’s is sprake van een gebruiksonveilige trap, afwezigheid van aangepaste energietoevoer voor de plaatsing van een vast verwarmingstoestel en een gebrek aan verluchting.