De rechtbank benadrukt dat elke schending van de kwaliteitsnormen strafbaar wordt gesteld zonder dat er een voorafgaandelijke ongeschikt of onbewoonbaar verklaring vereist is. Er kan strafrechtelijk worden opgetreden van zodra één gebrek wordt vastgesteld, d.w.z. één strafpunt.

Het gebrek aan voorzorg of onvoorzichtigheid bestaat erin dat de beklaagde als verantwoordelijke voor de verhuur of terbeschikkingstelling van de kamers nagelaten heeft te controleren of deze wel aan de woningkwaliteitsvereisten, voldeden en dus wel verhuurd mochten worden.

De eis van voorzichtigheid die op de beklaagde rust impliceert dat bij desnoods voorafgaand aan de verhuring zich deskundig laat adviseren. De nalatigheid bij het controleren van de woonkwaliteit van de kamers die de beklaagde verhuurde staat vast: een aantal gebreken waren evident: het doorbuigen van het plafond in de gemeenschappelijke keuken door regenwater dat op het plat dak blijft staan, vochtschade, structurele barsten, elektrocutiegevaar in de badkamer, risico op brand en ontploffing door tekorten in de gasaansluiting, risico op CO, schimmelvorming, afwezigheid van koud en warm water in de kamers,... Dit vroeg geen enkele deskundigheid om vast te stellen dat de kamers in het pand niet in goede verhuurbare staat verkeerden. De beklaagde wist of moest weten dat de kamers die hij verhuurde of ter beschikking stelde, gebrekkig waren.