De Vlaamse Wooncode is een lex generalis die op allesomvattende wijze de kwaliteitsbewaking in het Vlaams Gewest regelt, ondermeer via het bestraffen van krotverhuur. Het huidig artikel 20 § 1 lid 1, waarvoor de beklaagde voornoemd wordt vervolgd, bestraft deze krotverhuur als de verhuring of ter beschikkingstelling, rechtstreeks of via tussenpersoon, met het oog op bewoning van een woning (of kamer) die niet voldoet aan de minimale kwaliteitsvereisten zoals bepaald in artikel 5 van de Wooncode. Voormeld artikel voorziet niet in een puntengrens: van zodra ook maar één gebrek wordt vastgesteld (of 1 strafpunt wordt toegekend) is er sprake van een strafrechtelijke inbreuk. Elke schending van de kwaliteitsnormen is strafbaar – de woning hoeft daarvoor niet voorafgaandelijk ongeschikt of onbewoonbaar te worden verklaard. De door de Vlaamse Wooninspectie vastgestelde gebreken – die ondermeer van structurele aard zijn (onvoldoende verluchting – verlichting, onveilige trap) – kunnen naar oordeel van het Hof niet pas ontstaan zijn na de eerste vaststellingen van …