De argumentatie van de beklaagden dat zij slechts strafbaar zouden zijn indien zij hun
woning nog zouden hebben verhuurd nadat hen een beslissing t o t onbewoonbaarverklaring
werd ter kennis gebracht, berust o p een verkeerde rechtsopvatting. Het is strafbaar om een
w o n i n g t e verhuren zodra zij niet voldoet aan de normen en vereisten van artikel 5 van de
Vlaamse Wooncode. De gewestelijke w o n i n g k w a l i t e i t s n o r m e n zijn van openbare orde. Zij
zijn de absolute minimumgrens waaronder geen verhuring mogelijk is, zelfs indien de
huurder ermee akkoord zou gaan. Als verhuurders dienden de beklaagden na t e gaan of de
woningen wel aan de w o n i n g k w a l i t e i t s n o r m e n voldeden en dienden zij regelmatig de staat
van de verhuurde panden te controleren. De bepaling van artikel 5 van de Vlaamse
Wooncode laat geen r u i m t e voor i n t e r p r e t a t i e . Integendeel, zij voldoet aan de vereisten van
nauwkeurigheid, d u i d e l i j k h e i d en voorspelbaarheid waaraan de s t r a f w e t t e n ingevolge het
legaliteitsbeginsel dat zijn u i t d r u k k i n g vindt in artikel 12 van de Grondwet, artikel 7 van het
Verdrag van 4 november 1950 tot bescherming van de rechten van de mens en de
f u n d a m e n t e l e vrijheden en artikel 15 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten
en politieke rechten, opgemaakt te New York op 19 december 1966, moeten voldoen. Het
bewijs dat een w o n i n g niet voldoet aan de w o n i n g k w a l i t e i t s n o r m e n kan door alle middelen
geleverd worden en de woning hoeft niet ongeschikt of onbewoonbaar verklaard te zijn.
Strikt genomen is één strafpunt voldoende voor een strafbare verhuring. Een
onbewoonbaarverklaring is weliswaar een indicator voor de ernst van de gebreken, maar
beïnvloedt op zich de strafbaarheid niet. Het is ook niet omdat een woning achteraf
onbewoonbaar verklaard w o r d t , dat zij d i t vooraf niet al was of dat er vooraf geen gebreken
waren die de veiligheid en gezondheid van de bewoners ernstig in gevaar brachten.

Als strafrechter heeft het hof niet t e o o r d e l e n over de v o r d e r i n g t o t nietigverklaring van de
huurovereenkomst. Oordelen of de niet-naleving van de door de Vlaamse Wooncode
opgelegde elementaire veiligheids-, gezondheids- en w o o n k w a l i t e i t s v e r e i s t e n , die door de
Vlaamse Regering nader w o r d e n bepaald, van dien aard is dat ze hetzij de nietigheid van de
huurovereenkomst meebrengt, hetzij de geldigheid van de instemming van de huurder
aantast, hetzij de o n t b i n d i n g van de huurovereenkomst v e r a n t w o o r d t , of nog als grondslag
d i e n t om de verhuurder e r t o e t e v e r o o r d e l e n aan de v e r e i s t e n van de Vlaamse Wooncode te
voldoen, gaat o m een toepassing van de regels van het verbintenissenrecht en van de
huurwetgeving met betrekking t o t de hoofdverblijfplaats, waarvoor dit hof als strafrechter
niet bevoegd is, en niet om een toepassing van het decreet van 15 j u l i 1997 houdende de
Vlaamse Wooncode.