Hoewel de voormelde vordering tot de strafvordering behoort, heeft zij desalniettemin een burgerlijk karakter, nu zij in wezen een vorm van teruggave beoogt: zij strekt ertoe een einde te maken aan de met de wet strijdige toestand die uit het misdrijf is ontstaan en waardoor het openbaar belang wordt geschaad. Bijgevolg is de rechter verplicht eenmaal bewijs van de inbreuk op de Wooncode is geleverd, om het herstel te bevelen, zelfs ambtshalve. De rechter beschikt met betrekking tot het voorgaande niet over enig opportuniteitsoordeel. Bovendien is de herstelvordering – als bijzonder vorm van teruggave – er op gericht het pand geheel te laten voldoen aan de woonkwaliteitsnormen. Alle gebreken aan het goed dienen te worden hersteld, en enkel indien alle gebreken aan het pand zijn weggewerkt zal de herstelvordering zonder voorwerp zijn. De herstelvordering wordt ingeleid tegen de overtreder: dit kan, doch hoeft geenszins de eigenaar van het goed te zijn, gezien de herstelvordering in rem werkt en een zakelijk aankleven van het pand uitmaakt. De veroordeelde dient tenslotte aan te tonen dat het herstel werd gerealiseerd. … De beide verweerders voornoemd zijn derhalve, als overtreders, zelfs nà de verkoop van het onroerend goed, alsnog gehouden tot herstel van de gebreken aan het door hen verkochte goed.